ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z
dnia 5 listopada 2019 r.
w
sprawie kontroli ruchu drogowego
Na
podstawie art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. –
Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1990,
z
późn. zm.3)) zarządza się, co następuje:
§
1. 1. Rozporządzenie określa:
1)
organizację, szczegółowe warunki i sposób wykonywania kontroli
ruchu drogowego;
2)
wymagany sposób zachowania się kontrolowanego uczestnika ruchu
drogowego;
3)
szczegółowe warunki wykonywania kontroli ruchu drogowego przez
strażników gminnych (miejskich), strażników
leśnych,
funkcjonariuszy Straży Parku oraz pracowników zarządów dróg;
4)
szczególne warunki wykonywania kontroli ruchu drogowego pojazdów,
o których mowa w art. 73 ust. 3 ustawy z dnia
20
czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, z wyłączeniem
pojazdów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
5)
szczegółowe warunki udzielania upoważnień do wykonywania
kontroli ruchu drogowego;
6)
wzory dokumentów stosowanych przy wykonywaniu kontroli ruchu
drogowego.
2.
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1)
karcie kierowcy lub karcie kontrolnej – rozumie się przez to
kartę, o której mowa odpowiednio w art. 2 ust. 2 lit. f lub
lit.
i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014
z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w
transporcie drogowym i uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr
3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w
transporcie drogowym oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr
561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji
niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu
drogowego (Dz. Urz. UE L 60 z 28.02.2014, str. 1);
2)
kontrolującym – rozumie się przez to policjanta, inspektora
Inspekcji Transportu Drogowego, funkcjonariusza Straży
Granicznej,
funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej, inspektora Inspekcji
Ochrony Środowiska, strażnika gminnego
(miejskiego),
strażnika leśnego, funkcjonariusza Straży Parku lub osobę
działającą w imieniu zarządcy drogi, przeprowadzającą
kontrolę zgodnie z zakresem określonym w ustawie;
1)
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem
administracji rządowej – sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1
ust. 2
pkt
2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 sierpnia 2019
r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw
Wewnętrznych
i Administracji (Dz. U. poz. 1540).
2)
Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża
dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/47/UE z dnia
3
kwietnia 2014 r. w sprawie drogowej kontroli technicznej
dotyczącej zdatności do ruchu drogowego pojazdów użytkowych
poruszających się w Unii oraz uchylającą dyrektywę 2000/30/WE
(Dz. Urz. UE L 127 z 29.04.2014, str. 134 oraz Dz. Urz. UE L 197
z
04.07.2014, str. 87).
3)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w
Dz. U. z 2018 r. poz. 2244 i 2322 oraz z 2019 r. poz. 53, 60, 730,
752,
870, 1123, 1180, 1466, 1501, 1556, 1579, 1818 i 2020.
Dziennik
Ustaw – 2 – Poz. 2141
3)
pojeździe użytkowym – rozumie się przez to pojazd kategorii
M2
,
M3
,
N2 lub N3
,
przyczepę kategorii O3 lub O4
oraz
ciągnik
kołowy kategorii T5 użytkowany na drodze publicznej do
wykonywania zarobkowego przewozu rzeczy;
4)
ustawie – rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997
r. – Prawo o ruchu drogowym.
§
2. 1. Policjant umundurowany w warunkach dostatecznej widoczności
podaje sygnały tarczą do zatrzymywania pojazdów lub ręką, a w
warunkach niedostatecznej widoczności – latarką ze światłem
czerwonym albo tarczą do zatrzymywania
pojazdów
ze światłem odblaskowym lub światłem czerwonym.
2.
Policjant nieumundurowany jest uprawniony do zatrzymania
kierującego pojazdem wyłącznie na obszarze zabudowanym.
3.
Policjant nieumundurowany w warunkach dostatecznej widoczności
podaje sygnały tarczą do zatrzymywania pojazdów,
a
w warunkach niedostatecznej widoczności – latarką ze światłem
czerwonym albo tarczą do zatrzymywania pojazdów ze
światłem
odblaskowym lub światłem czerwonym.
4.
Policjant poruszający się pojazdem Policji może podawać
kierującemu pojazdem polecenia do określonego zachowania się za
pomocą urządzeń nagłaśniających, sygnalizacyjnych lub
świetlnych.
5.
Policjant znajdujący się na statku wodnym albo powietrznym
polecenie do zatrzymania pojazdu podaje za pomocą
urządzeń
nagłaśniających lub świetlnych albo przy użyciu sygnałów
dźwiękowych i świetlnych.
6.
Jeżeli jest to konieczne dla prowadzenia czynności kontrolnych,
pojazd Policji może zostać unieruchomiony w miejscu,
gdzie
jest to zabronione, lecz nie zagraża bezpieczeństwu ruchu
drogowego.
7.
Polecenie do zatrzymania pojazdu podaje się z dostatecznej
odległości, w sposób zapewniający jego dostrzeżenie przez
kierującego
pojazdem oraz bezpieczne zatrzymanie w miejscu wskazanym przez
policjanta.
8.
Miejsce zatrzymania pojazdu może być wyznaczone przez ustawienie
znaku „stój – kontrola drogowa”.
9.
Dla zwrócenia uwagi na podawane sygnały lub polecenia policjant
może używać sygnałów dźwiękowych.
§
3. 1. Policjant zatrzymuje pojazd do kontroli w miejscu, w którym
nie zagraża to bezpieczeństwu ruchu.
2.
W celu dojazdu do miejsca, o którym mowa w ust. 1, policjant może
wydać kontrolowanemu uczestnikowi ruchu
polecenie
jazdy za pojazdem Policji.
3.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie konieczności zatrzymania
pojazdu:
1)
w wyniku prowadzonych działań pościgowych;
2)
co do którego zachodzi uzasadnione podejrzenie, iż może on
zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego ze względu
na
swój stan techniczny lub zachowanie się kierującego.
4.
Pojazd Policji powinien być, w miarę możliwości, ustawiony za
zatrzymanym pojazdem, jeżeli polecenie do zatrzymania zostało
podane z poruszającego się pojazdu Policji.
5.
W przypadku zatrzymania pojazdu na jezdni lub poboczu, w miejscu
gdzie jest to zabronione, kierujący pojazdem
Policji
przed przystąpieniem do kontroli włącza niebieskie światło
błyskowe.
§
4. 1. Policjant, po zatrzymaniu pojazdu, podaje kierującemu
stopień, imię i nazwisko oraz przyczynę zatrzymania,
a
ponadto:
1)
policjant umundurowany okazuje legitymację służbową na żądanie
kontrolowanego uczestnika ruchu;
2)
policjant nieumundurowany okazuje legitymację służbową bez
wezwania.
2.
Legitymację służbową okazuje się w sposób umożliwiający
kontrolowanemu uczestnikowi ruchu odczytanie i zanotowanie danych
pozwalających na identyfikację policjanta, w szczególności
dotyczących jego stopnia, imienia i nazwiska
oraz
nazwy organu, który wydał ten dokument.
3.
Przystępując do czynności kontrolnych, policjant może wydać
polecenie unieruchomienia silnika pojazdu.
Dziennik
Ustaw – 3 – Poz. 2141
4.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie zatrzymania pojazdu:
1)
w wyniku prowadzonych działań pościgowych;
2)
co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie, że pochodzi z
przestępstwa;
3)
jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że znajdują się w nim
osoby, które popełniły przestępstwo.
5.
Podczas prowadzonych przez umundurowanych policjantów
zorganizowanych działań kontrolnych ukierunkowanych na poddanie
jak największej liczby kierujących pojazdami badaniu w celu
ustalenia w organizmie zawartości alkoholu,
przeprowadzanego
przy użyciu urządzeń elektronicznych, lub obecności środka
działającego podobnie do alkoholu, przeprowadzanego przy użyciu
metod niewymagających badania laboratoryjnego, policjant, który
zatrzymał pojazd, poprzestaje
na
podaniu przyczyny zatrzymania. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się.
6.
W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa lub
uwarunkowanych charakterem kontroli policjant może
wydać
kierującemu pojazdem lub pasażerowi pojazdu polecenie
opuszczenia pojazdu.
7.
Do pojazdu Policji uczestnik ruchu może być wpuszczony tylko w
razie konieczności:
1)
udzielenia pomocy choremu lub rannemu;
2)
doprowadzenia do jednostki Policji, izby wytrzeźwień lub
placówki, której jednostka samorządu terytorialnego zleciła
lub
którą utworzyła w celu wykonywania zadań izby wytrzeźwień,
podmiotu leczniczego albo miejsca zamieszkania;
3)
poddania badaniu w celu ustalenia zawartości w organizmie
alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu,
jeżeli
wykonanie tej czynności w innych warunkach byłoby niemożliwe
lub mogłoby zakłócić porządek;
4)
okazania przebiegu zarejestrowanego wykroczenia;
5)
przeprowadzenia czynności w sprawie o przestępstwo, wykroczenie
lub naruszenie o charakterze administracyjnym;
6)
umożliwienia uiszczenia, za pomocą karty płatniczej lub innego
instrumentu płatniczego, grzywny nałożonej mandatem karnym, w
formie bezgotówkowej lub kaucji;
7)
przeciwdziałania próbie ucieczki osoby podlegającej kontroli,
jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że taka próba
może
zostać podjęta;
8)
sprowadzenia go w miejsce niezagrażające jego bezpieczeństwu,
jeżeli znajduje się on w okolicznościach mogących
zagrozić
życiu lub zdrowiu jego lub innych osób.
§
5. 1. Pojazd wytypowany przez kontrolującego do drogowej kontroli
technicznej podlega wstępnej lub szczegółowej
drogowej
kontroli technicznej.
2.
Drogowa kontrola techniczna obejmuje identyfikację pojazdu oraz
sprawdzenie stanu technicznego co najmniej jednej
pozycji
z następujących obszarów:
1)
układ hamulcowy;
2)
układ kierowniczy;
3)
widoczność;
4)
światła i wyposażenie elektryczne;
5)
osie, koła, opony i zawieszenie;
6)
podwozie i elementy przymocowane do podwozia;
7)
inne wyposażenie, w tym tachograf i ogranicznik prędkości;
8)
uciążliwość, w tym emisję spalin oraz wycieki paliwa lub
oleju;
9)
warunki dodatkowe.
Dziennik
Ustaw – 4 – Poz. 2141
3.
Jeżeli kontrolujący posiada informację, że kontrolowany pojazd
użytkowy, z wyjątkiem ciągnika rolniczego kategorii T5
,
jest
użytkowany przez podmiot o wysokim współczynniku ryzyka w
zakresie występowania naruszeń dotyczących czasu
prowadzenia
pojazdu, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców, w
tym stosowania tachografów, lub w zakresie występowania naruszeń
stanu technicznego, ustalonym w sposób określony w przepisach
wydanych na podstawie art. 89
ust.
5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 2140), drogowa kontrola techniczna
tego
pojazdu obejmuje sprawdzenie w szczególności obszarów, o
których mowa w ust. 2 pkt 1, 2, 5, 6 i 8.
4.
W przypadku pojazdu użytkowego, jeżeli dokumentacja dotycząca
dopuszczenia pojazdu do ruchu lub protokół,
o
którym mowa w § 6 ust. 5, potwierdzają, że kontrola jednej lub
kilku pozycji z obszaru określonego w ust. 2 została
przeprowadzona w okresie poprzednich trzech miesięcy, kontroli w
tym zakresie można nie przeprowadzać, chyba że nieprawidłowości
są oczywiste dla kontrolującego.
5.
Sposób identyfikowania pojazdu, zakres i metody kontroli jego
stanu technicznego oraz kryteria oceny usterek stwierdzonych
podczas tej kontroli są określone w załączniku nr 1 do
rozporządzenia. Usterki niewymienione w tym załączniku
ocenia
się pod względem zagrożenia, jakie stwarzają dla
bezpieczeństwa ruchu drogowego.
6.
Kontrolę stanu technicznego pojazdu przeprowadza się z
wykorzystaniem dostępnych technik i sprzętu. Kontrola ta
może
także obejmować sprawdzenie, czy odpowiednie części i elementy
pojazdu odpowiadają wymogom w zakresie bezpieczeństwa ruchu
drogowego i ochrony środowiska. W celu przeprowadzenia kontroli
stanu technicznego kontrolujący
może
korzystać z dodatkowego sprzętu, w szczególności podnośnika
lub kanału przeglądowego.
7.
Usterki stwierdzone podczas drogowej kontroli technicznej pojazdu
dzieli się na trzy kategorie:
1)
usterki drobne – usterki bez znaczącego wpływu na
bezpieczeństwo pojazdu lub wymagania ochrony środowiska,
które
nie powodują ograniczenia w dalszym używaniu pojazdu;
2)
usterki poważne – usterki mogące zagrażać bezpieczeństwu
ruchu drogowego lub naruszać wymagania ochrony środowiska albo
inne istotne nieprawidłowości, które dają podstawę do
ograniczenia dalszego używania pojazdu oraz
określenia
warunków tego używania;
3)
usterki niebezpieczne – usterki powodujące bezpośrednie
zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego lub naruszające
wymagania ochrony środowiska, w stopniu uniemożliwiającym
używanie pojazdu w ruchu drogowym, które
powodują
niedopuszczenie do dalszego używania pojazdu.
8.
W przypadku stwierdzenia podczas drogowej kontroli technicznej
pojazdu usterek zaliczanych do więcej niż jednej
kategorii,
wynik tej kontroli klasyfikuje się na podstawie najpoważniejszej
kategorii usterki.
9.
W przypadku stwierdzenia podczas drogowej kontroli technicznej
kilku usterek w tych samych obszarach kontroli,
o
których mowa w ust. 2, wynik kontroli może być zaklasyfikowany
na podstawie poważniejszej kategorii usterek, jeżeli ich
skumulowany
wpływ skutkuje wzrostem zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu
drogowego stwarzanego przez pojazd.
§
6. 1. Podczas wstępnej drogowej kontroli technicznej
kontrolujący:
1)
sprawdza wymaganą dokumentację dotyczącą dopuszczenia pojazdu
do ruchu drogowego, a w szczególności dokument
potwierdzający
przeprowadzenie badania technicznego, oraz ostatni protokół
kontroli drogowej, o którym mowa w ust. 5;
2)
przeprowadza wzrokową ocenę stanu technicznego pojazdu;
3)
może przeprowadzić wzrokową ocenę zabezpieczenia ładunku;
4)
może dokonać sprawdzenia stanu technicznego za pomocą
właściwych metod, w tym z użyciem przyrządu kontrolno-
-pomiarowego
będącego w jego dyspozycji, służącego ocenie konieczności
poddania pojazdu szczegółowej kontroli
technicznej
lub zobowiązania do niezwłocznego usunięcia usterek;
5)
w przypadku pojazdu użytkowego, jeżeli w trakcie poprzedniej
drogowej kontroli technicznej ujawniono usterki,
sprawdza,
czy zostały one usunięte.
2.
Na podstawie wyników wstępnej drogowej kontroli technicznej
pojazdu użytkowego kontrolujący decyduje, czy pojazd ten poddać
szczegółowej drogowej kontroli technicznej. Szczegółową
drogową kontrolę techniczną przeprowadza się
w
szczególności w przypadku, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie,
że pojazd użytkowy zagraża bezpieczeństwu ruchu
drogowego
lub narusza wymagania ochrony środowiska. Przepis § 5 ust. 3
stosuje się odpowiednio.
Dziennik
Ustaw – 5 – Poz. 2141
3.
W przypadku gdy poddanie pojazdu użytkowego szczegółowej
drogowej kontroli technicznej wymaga jego przejazdu
do
mobilnej stacji kontroli drogowej lub wyznaczonego punktu
przeprowadzania kontroli drogowej, kontrolujący nadzoruje
ten
przejazd.
4.
Jeżeli kontrolujący nie będzie osobiście przeprowadzał
szczegółowej drogowej kontroli technicznej, wskazuje
kontrolującemu, który będzie ją przeprowadzał, pozycje z
wykazu kontrolnego zawartego w protokole, o którym mowa w ust. 5,
podlegające
tej kontroli.
5.
Z przeprowadzonej szczegółowej drogowej kontroli technicznej
pojazdu użytkowego kontrolujący, który ją przeprowadził,
sporządza protokół zawierający wykaz kontrolny. W protokole w
części „10. Różne/uwagi” kontrolujący wpisuje
pozycje
z wykazu kontrolnego, które podlegały szczegółowej kontroli.
6.
Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach. Pierwszy
egzemplarz protokołu pozostawia się w dyspozycji organu
kontroli
ruchu drogowego, natomiast drugi egzemplarz kontrolujący
niezwłocznie przekazuje kierowcy kontrolowanego
pojazdu.
7.
Wzór protokołu szczegółowej drogowej kontroli technicznej
zawierającego wykaz kontrolny jest określony w załączniku nr 2
do rozporządzenia.
§
7. 1. Jeżeli podczas drogowej kontroli technicznej pojazdu
użytkowego zostało ujawnionych wiele usterek poważnych
lub
niebezpiecznych, uzasadniających poddanie kontrolowanego pojazdu
dodatkowemu badaniu technicznemu obejmującemu zakres okresowego
badania technicznego:
1)
w stosunku do pojazdu zarejestrowanego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej – organ kontroli ruchu drogowego
występuje
do starosty z wnioskiem o skierowanie pojazdu na dodatkowe badanie
techniczne, o którym mowa w art. 81
ust.
11 pkt 2a lit. b ustawy;
2)
w stosunku do pojazdu niezarejestrowanego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej wyniki tej kontroli są przekazywane
Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego w trybie i w sposób
określony w art. 54d ust. 2 i 3 ustawy
z
dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.
2.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, załącza się kopię
pozostającego w dyspozycji organu kontroli ruchu
drogowego
egzemplarza protokołu szczegółowej drogowej kontroli
technicznej, jeżeli pojazd był poddany tej kontroli.
3.
Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest określony w
załączniku nr 3 do rozporządzenia.
§
8. 1. Drogowa kontrola techniczna może obejmować również
kontrolę zabezpieczenia ładunku.
2.
Kontrola zabezpieczenia ładunku polega w szczególności na
wzrokowym sprawdzeniu zastosowania odpowiednich
środków
zabezpieczających, pomiarze sił rozciągających, wyliczeniu
skuteczności zabezpieczenia oraz w uzasadnionych
przypadkach
sprawdzeniu świadectw środków zabezpieczających.
3.
Usterki stwierdzone podczas drogowej kontroli technicznej
zabezpieczenia ładunku klasyfikuje się do jednej z kategorii:
1)
usterki drobne – w przypadku gdy ładunek został odpowiednio
zabezpieczony, ale wskazane byłoby oznaczenie dotyczące
zachowania bezpieczeństwa;
2)
usterki poważne – w przypadku gdy ładunek nie został
wystarczająco zabezpieczony i możliwe jest znaczące
przesunięcie lub przewrócenie ładunku lub jego części;
3)
usterki niebezpieczne – w przypadku gdy dochodzi do:
a)
bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego w
wyniku zagrożenia utratą ładunku lub jego części
lub
b)
zagrożenia wynikającego bezpośrednio z ładunku, lub
c)
bezpośredniego narażenia ludzi na niebezpieczeństwo.
4.
Przewóz, w którym stwierdzone usterki zaliczono do więcej niż
jednej kategorii, klasyfikuje się do wyższej kategorii
usterek.
5.
Przewóz, w którym stwierdzono kilka usterek w tej samej
kategorii, klasyfikuje się do wyższej kategorii usterek.
6.
Klasyfikacji usterek zabezpieczenia ładunku dokonuje się na
podstawie nieprawidłowości, które są określone w załączniku
nr 4 do rozporządzenia.
Dziennik
Ustaw – 6 – Poz. 2141
§
9. 1. Sprawdzenie zapisów tachografu analogowego kontrolujący
potwierdza odciskiem pieczęci na odwrocie kontrolowanej bieżącej
wykresówki, odnotowaniem na niej godziny rozpoczęcia i
zakończenia kontroli oraz dodatkowo daty
i
miejsca kontroli.
2.
Wzór pieczęci, o której mowa w ust. 1, stosowanej przez
policjanta jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
3.
Wzór pieczęci, o której mowa w ust. 1, stosowanej przez
inspektora Inspekcji Transportu Drogowego jest określony
w
załączniku nr 6 do rozporządzenia.
4.
Wzór pieczęci, o której mowa w ust. 1, stosowanej przez
funkcjonariusza Straży Granicznej jest określony w załączniku
nr 7 do rozporządzenia.
5.
Wzór pieczęci, o której mowa w ust. 1, stosowanej przez
funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej jest określony
w
załączniku nr 8 do rozporządzenia.
§
10. 1. Zapisy zawarte w pamięciach tachografu cyfrowego i karty
kierowcy kontrolujący sprawdza przez włożenie
karty
kontrolnej do tachografu cyfrowego, a następnie wyświetlenie i
przeglądanie zapisów, ich wydruk lub pobranie przy
użyciu
nośnika informatycznego.
2.
Jeżeli kontrolujący nie posiada karty kontrolnej albo jest ona
niezdatna do użytku, zapisy zawarte w pamięciach
tachografu
cyfrowego i karty kierowcy sprawdza się przez wyświetlenie i
przeglądanie zapisów oraz ich wydruk.
3.
Na egzemplarzu wydruku pozostawionym kontrolowanemu kontrolujący
potwierdza sprawdzenie zapisów zawartych
w
pamięciach tachografu cyfrowego i karty kierowcy, w sposób
określony w § 9.
4.
Jeżeli kontrolowany nie posiada karty kierowcy albo jest ona
niezdatna do użytku z powodu uszkodzenia, utraty
ważności
lub innych przyczyn, kontrolujący sprawdza zapisy zawarte w
pamięci tachografu cyfrowego na podstawie wydruku lub danych
pobranych z tachografu. Kontrolowany jest obowiązany do
naniesienia, na egzemplarzu wydruku pozostającym u
kontrolującego, swojego imienia i nazwiska, numeru karty
kierowcy lub numeru prawa jazdy oraz złożenia
podpisu.
§
11. Kontrolujący może kierować kontrolowanym pojazdem w
zakresie posiadanego uprawnienia do kierowania pojazdami, jeżeli
jest to niezbędne dla:
1)
dokonania sprawdzenia stanu technicznego pojazdu, w szczególności
skuteczności działania hamulców albo sprawdzenia masy lub
nacisku osi pojazdu;
2)
sprowadzenia pojazdu w miejsce, w którym nie utrudnia on ruchu
ani nie zagraża jego bezpieczeństwu, jeżeli pojazd
został
zatrzymany do kontroli w okolicznościach, o których mowa w § 4
ust. 4, albo w związku z podejrzeniem, że
kierujący
znajduje się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu
alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu.
§
12. 1. Kontrolujący dokonuje odczytu wskazań drogomierza pojazdu
zatrzymanego do kontroli także wówczas, gdy
nie
poddaje tego pojazdu sprawdzeniu stanu technicznego.
2.
Przepisu ust. 1 można nie stosować w przypadku, o którym mowa w
§ 4 ust. 5, a także podczas wykonywania kontroli drogowej w toku
równoczesnego wykonywania przez kontrolującego zadań
określonych w innych ustawach, w szczególności kontroli
granicznej lub celnej.
3.
Kontrolujący może dokonać odczytu wskazań drogomierza pojazdu
holowanego lub przewożonego, jeżeli istnieje
taka
możliwość i z zachowaniem zasad bezpieczeństwa osobistego.
4.
Dokonując odczytu wskazania drogomierza pojazdu
niezarejestrowanego, dokonuje się ustalenia numeru VIN albo
numeru
podwozia, nadwozia lub ramy pojazdu oraz danych technicznych o
pojeździe w zakresie marki i dodatkowo co
najmniej
jednej pozycji z kategorii danych technicznych wskazanej w
przepisach wydanych na podstawie art. 80b ust. 2 ustawy.
5.
Dane dotyczące odczytu wskazania drogomierza określone w
przepisach wydanych na podstawie art. 80b ust. 2 ustawy oraz, w
przypadku pojazdu niezarejestrowanego, dane, o których mowa w
ust. 4, kontrolujący przekazuje niezwłocznie
do
centralnej ewidencji pojazdów.
Dziennik
Ustaw – 7 – Poz. 2141
§
13. 1. Kontrolujący, zatrzymując dokument stwierdzający
uprawnienie do kierowania pojazdem lub jego używania
albo
kartę kierowcy, wydaje pokwitowanie odrębne dla każdego
zatrzymanego dokumentu. Oryginał pokwitowania otrzymuje osoba,
której zatrzymano dokument, kopię pozostawia się w dyspozycji
organu kontroli ruchu drogowego. Wzór pokwitowania jest określony
w załączniku nr 9 do rozporządzenia.
2.
W razie uzasadnionego przypuszczenia, że pojazd zagraża
bezpieczeństwu ruchu lub narusza wymagania ochrony
środowiska,
pokwitowanie, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie
skierowanie na dodatkowe badania techniczne,
o
którym mowa w art. 81 ust. 11 pkt 1 ustawy. W razie konieczności
wystąpienia do starosty z wnioskiem, o którym mowa
w
§ 7 ust. 1 pkt 1, w pokwitowaniu zamieszcza się informację o
tym wniosku.
§
14. 1. Jeżeli w celu fizycznej kontroli przewożonych odpadów
konieczne było zerwanie plomby (plomb), po zakończeniu kontroli
kontrolujący zakłada plombę zastępczą (plomby zastępcze),
jeżeli zezwala na kontynuację jazdy.
2.
Z czynności zerwania plomby i założenia plomby zastępczej
kontrolujący sporządza protokół. Oryginał protokołu
otrzymuje
kierujący pojazdem, kopię pozostawia się w dyspozycji organu
kontroli ruchu drogowego. Wzór protokołu jest
określony
w załączniku nr 10 do rozporządzenia.
3.
Do zerwania plomby założonej przez organy celne uprawniony jest
wyłącznie funkcjonariusz Służby Celno-Skarbowej.
§
15. Jeżeli kontrolujący podczas kontroli kierującego pojazdem,
posiadającego prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem,
stwierdzi, że niezbędna jest ocena stanu zdrowia kierującego
pojazdem, występuje do starosty z wnioskiem o tę ocenę. Wniosek
podpisuje kierownik jednostki lub upoważniona przez niego osoba.
Wzór wniosku jest określony
w
załączniku nr 11 do rozporządzenia.
§
16. Jeżeli kontrolujący podczas kontroli kierującego pojazdem,
posiadającego prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem,
stwierdzi, że istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co
do kwalifikacji kierującego pojazdem, występuje do starosty z
wnioskiem o skierowanie tej osoby na egzamin sprawdzający
kwalifikacje. Wniosek podpisuje kierownik jednostki lub
upoważniona przez niego osoba. Wzór wniosku jest określony w
załączniku nr 12 do rozporządzenia.
§
17. 1. Jeżeli w wyniku weryfikacji danych o pojeździe oraz
danych o dokumentach pojazdu w centralnej ewidencji
pojazdów
okaże się, że pojazd nie figuruje w tej ewidencji, policjant
ustala, na podstawie rozmowy z kierującym pojazdem,
czy
jest to pojazd zarejestrowany w trybie art. 73 ust. 3 ustawy,
którego dane są zgromadzone w wyodrębnionym zbiorze,
o
którym mowa w art. 80a ust. 3 ustawy. W takim przypadku
weryfikacja danych o pojeździe oraz o zawarciu umowy
ubezpieczenia o odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu
może nastąpić na podstawie dokumentów okazanych przez
kierującego
pojazdem.
2.
W razie stwierdzenia lub uzasadnionego podejrzenia, że pojazd, o
którym mowa w ust. 1, zagraża:
1)
bezpieczeństwu lub narusza wymagania ochrony środowiska –
policjant wydaje kierującemu pojazdem polecenie powstrzymania się
od jego dalszego używania i zobowiązuje do podjęcia we własnym
zakresie czynności mających na
celu
usunięcie pojazdu z drogi;
2)
porządkowi ruchu lub nie został poddany badaniu technicznemu w
wyznaczonym terminie – policjant zezwala na
dalsze
jego używanie przez czas nieprzekraczający 7 dni oraz ustnie
określa warunki tego używania.
3.
W przypadkach, o których mowa w ust. 2, policjant sporządza
notatkę urzędową. Kopię notatki przesyła się niezwłocznie,
nie później niż w najbliższym dniu roboczym następującym po
dniu kontroli, organowi, który pojazd zarejestrował.
§
18. Do inspektora Inspekcji Transportu Drogowego
przeprowadzającego kontrolę ruchu drogowego przepisy dotyczące
obowiązków
i uprawnień policjanta określone w § 2 ust. 1 i 4–8, § 3
ust. 1, 2, ust. 3 pkt 2, ust. 4 i 5, § 4 ust. 1 pkt 2, ust. 2, 3,
ust.
4 pkt 2 i 3, ust. 6 i 7 oraz § 17 stosuje się odpowiednio.
§
19. 1. Kontrolę ruchu drogowego wykonuje umundurowany
funkcjonariusz Straży Granicznej. Przepisy dotyczące
obowiązków
i uprawnień policjanta określone w § 2 ust. 1 i 4–8, § 3, §
4 ust. 1 pkt 1, ust. 2–4, 6 i ust. 7 pkt 1–3 i 5–8 oraz
§
17 stosuje się odpowiednio.
2.
Funkcjonariusz Straży Granicznej w przypadku konieczności
zatrzymania dokumentów stwierdzających uprawnienie
do
kierowania pojazdem niezwłocznie powiadamia o tym właściwą
miejscowo jednostkę Policji.
Dziennik
Ustaw – 8 – Poz. 2141
§
20. 1. Kontrolę ruchu drogowego wykonuje umundurowany
funkcjonariusz Służby Celno-Skarbowej. Przepisy dotyczące
obowiązków i uprawnień policjanta określone w § 2 ust. 1 i
4–8, § 3, § 4 ust. 1 pkt 1, ust. 2–4, 6 i ust. 7 pkt 1–3 i
5–8
oraz
§ 17 stosuje się odpowiednio.
2.
Funkcjonariusz Służby Celno-Skarbowej w przypadku konieczności
zatrzymania dokumentów stwierdzających
uprawnienie
do kierowania pojazdem niezwłocznie powiadamia o tym właściwą
jednostkę Policji.
3.
Przepis ust. 2 stosuje się także w przypadku konieczności
zatrzymania dokumentu stwierdzającego dopuszczenie
pojazdu
do ruchu.
§
21. 1. Kontrolę ruchu drogowego w zakresie kontroli transportu
odpadów oraz wymagań związanych z tym transportem inspektor
Inspekcji Ochrony Środowiska wykonuje w obecności
funkcjonariusza Policji, inspektora Inspekcji Transportu
Drogowego, funkcjonariusza Straży Granicznej lub funkcjonariusza
Służby Celno-Skarbowej. Wykonując kontrolę,
inspektor
Inspekcji Ochrony Środowiska nosi ubiór zapewniający mu łatwą
rozpoznawalność.
2.
W celu przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1,
Inspektor Inspekcji Ochrony Środowiska zatrzymuje pojazdy,
poruszając się wyłącznie pieszo oraz z zachowaniem warunków
określonych w § 2 ust. 1 i 6–8, § 3 ust. 1 oraz § 4
ust.
1 pkt 2 i ust. 3.
§
22. 1. Czynności kontrolne wykonuje umundurowany strażnik gminny
(miejski), strażnik leśny, funkcjonariusz Straży
Parku.
Osoba działająca w imieniu zarządcy drogi wykonuje te
czynności, jeżeli nosi ubiór zapewniający jej łatwą
rozpoznawalność.
2.
Strażnik leśny, funkcjonariusz Straży Parku oraz osoba
działająca w imieniu zarządcy drogi zatrzymuje pojazdy,
poruszając się wyłącznie pieszo oraz z zachowaniem warunków
określonych w § 2 ust. 1 i 7, § 3 ust. 1 oraz § 4 ust. 3.
3.
Strażnik gminny (miejski) zatrzymuje pojazdy, poruszając się
pieszo lub oznakowanym pojazdem służbowym oraz
z
zachowaniem warunków określonych w § 2 ust. 1 i 7, § 3 ust. 1,
2, 4 i 5 oraz § 4 ust. 3.
4.
Strażnik gminny (miejski), strażnik leśny, funkcjonariusz
Straży Parku oraz osoba działająca w imieniu zarządcy
drogi
przed przystąpieniem do czynności kontrolnych podaje imię i
nazwisko oraz przyczynę przeprowadzenia tych czynności, a na
żądanie kontrolowanego uczestnika ruchu okazuje legitymację
służbową i upoważnienie do wykonywania kontroli ruchu
drogowego. Przepis § 4 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§
23. 1. Strażnik gminny (miejski), strażnik leśny,
funkcjonariusz Straży Parku oraz osoba działająca w imieniu
zarządcy drogi otrzymuje upoważnienie do wykonywania kontroli
ruchu drogowego po ukończeniu szkolenia, którego program
jest
określony w załączniku nr 13 do rozporządzenia.
2.
Szkolenie organizuje przełożony osoby, która ubiega się o
uzyskanie upoważnienia do wykonywania kontroli ruchu
drogowego,
w porozumieniu z komendantem wojewódzkim Policji.
3.
Szkolenie osoby ubiegającej się o upoważnienie do wykonywania
kontroli ruchu drogowego może stanowić część
składową
szkolenia, któremu podlega ona na podstawie przepisów
regulujących funkcjonowanie, odpowiednio, straży
gminnych
(miejskich), straży leśnych i Straży Parku.
4.
Upoważnienie do wykonywania kontroli ruchu drogowego wydaje
komendant powiatowy (miejski) Policji, a w m.st. Warszawie –
Komendant Stołeczny Policji, na formularzu, którego wzór jest
określony w załączniku nr 14 do rozporządzenia.
5.
Organ, o którym mowa w ust. 4, prowadzi ewidencję wydanych
upoważnień do wykonywania kontroli ruchu drogowego.
6.
Osoba posiadająca upoważnienie do wykonywania kontroli ruchu
drogowego podlega okresowemu przeszkoleniu
uzupełniającemu.
Przeszkolenie to organizuje przełożony, o którym mowa w ust. 2,
przed upływem 5 lat od ukończenia
szkolenia
lub poprzedniego przeszkolenia uzupełniającego. Program
przeszkolenia uzupełniającego powinien uwzględniać
zmiany
wprowadzone w przepisach ruchu drogowego w zakresie objętym
upoważnieniem do kontroli ruchu drogowego.
§
24. 1. W przypadku podania przez kontrolującego polecenia lub
sygnału do zatrzymania pojazdu kierujący tym pojazdem:
1)
zatrzymuje pojazd;
2)
trzyma ręce na kierownicy;
Dziennik
Ustaw – 9 – Poz. 2141
3)
na polecenie kontrolującego:
a)
wyłącza silnik pojazdu,
b)
włącza światła awaryjne,
c)
umożliwia mu dokonanie identyfikacji pojazdu, w szczególności
przez udostępnienie komory silnika oraz innych
miejsc
w pojeździe.
2.
Kierujący pojazdem lub pasażer pojazdu mogą wysiadać z
kontrolowanego pojazdu za zezwoleniem kontrolującego.
§
25. 1. Szkolenia osób upoważnionych do kontroli oraz okresowe
przeszkolenia uzupełniające przeprowadzone na
podstawie
dotychczasowych przepisów uważa się za spełniające wymagania
określone w rozporządzeniu.
2.
Szkolenia rozpoczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie
rozporządzenia prowadzone są na podstawie dotychczasowych
przepisów, pod warunkiem uzupełnienia programu szkolenia o
zagadnienia określone w załączniku nr 13 do
rozporządzenia
w przypadku szkolenia strażników gminnych (miejskich).
3.
Upoważnienia do kontroli wydane na podstawie dotychczasowych
przepisów dla strażników leśnych, strażników
Straży
Parku oraz osób działających w imieniu zarządcy drogi
zachowują ważność. Upoważnienia do kontroli wydane na
podstawie
dotychczasowych przepisów dla strażników gminnych (miejskich)
zachowują ważność przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy
od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
4.
Pieczęcie stosowane przez funkcjonariuszy Służby
Celno-Skarbowej, odpowiadające wzorowi obowiązującemu do
dnia
28 lutego 2017 r., zachowują ważność do czasu ich wymiany na
pieczęcie odpowiadające wzorowi określonemu w załączniku nr 8
do rozporządzenia, jednak nie dłużej niż do dnia 1 marca 2020
r.
5.
Protokoły drogowej kontroli technicznej zawierające wykaz
kontrolny według dotychczasowego wzoru mogą być
stosowane
do szczegółowej drogowej kontroli technicznej przez okres
nieprzekraczający 6 miesięcy od dnia wejścia w życie
rozporządzenia.
6.
Pokwitowania za zatrzymane dokumenty, o których mowa w § 13 ust.
1, według dotychczasowego wzoru mogą być
stosowane
przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy od dnia wejścia w
życie rozporządzenia.
§
26. Przepis § 20 ust. 3 stosuje się do dnia 31 grudnia 2019 r.
§
27. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 7 listopada 2019 r.,
z wyjątkiem § 12, który wchodzi w życie z dniem
1
stycznia 2020 r.
|